CODZIENNOŚĆ GAB_JAW

NIEBO JAK Z KOSMOSU Dzień majowy... deszcz, smętnie... nawet aparatu do pracy nie zabrałam... bo i tak z chłopcami w domu posiedzimy. Dzień się ciągnął... ale już w domu, już odpoczynek... deszcz leje... ale na raz widzę, jakąś jasność.... coś w pokoju się żółci. Już nie zdążę nigdzie, by jakąś fotkę zrobić, bo takie spektakle krótko trwają... zostało okno... jak dobrze mieć takie widoki, z jednej zachody z drugiej zaś wschody. Balkon i co całe niebo w złocie... cały świat  tak niesłychanym kolorze. Aparat, telefon... i pstrykanie... a jeszcze chwile na podziwianie i zachwyt. Kłębią się te chmurzyska... to zasłaniając słońce, to znów wychyla się .... i tak sobie myślę, że one tańcują sobie z pięknym słońcem. Deszcz ustaje...chmury gdzieś odeszły... i spektaklu koniec. A we mnie jakaś nerwowość została.... skupić się nie mogę, tak, przeżywam to niesamowite widowisko,  jak ja lubię takie chwile, bo takie zjawisko nadeszło z kosmosu, z dalekich zaświatów i dotarło na naszą Ziemię. JAK KO