CODZIENNOŚĆ GAB_JAW

Rzeka Wisła.  Rzeką która płynęła niedaleko mojego domu rodzinnego... Rzeka, która  nauczyła mnie pływać... Tak Ona... bo byłam wtedy z nią  sama... Ona mi szeptała co mam robić, podpowiadała szumiąc cichutko... niosąc mnie z jej nurtem.  Później były  już  tylko zabawy, wyścigi... kto szybciej... kto głębiej zanurkuje... I znowu Ona mnie poganiała... dodawała odwagi, szybkości... Oj to były zabawy, wesołość,  beztroska młodych lat.  Nadszedł czas na odpoczywanie,  na ochłodę w skwarne dni... leżakowanie,  kąpiele słoneczne... Ja i moja córka ucząca się utrzymać na wodzie,  Wisła, ta która jak mnie   uczyła pływania.  Teraz, jest inaczej.... chociaż dalej szumi, pieni się... to znów pluska na kamykach...  Teraz brzegi obrośnięte, i jak dawniej nie słychać już gwaru, śmiechu... zabawy... tylko czasem wędkarz próbuje coś złapać, ktoś odpoczywa wsłuchany w szepty rzeki, a obok czeka  rower by poszusować dalej.